دامهای پیش روی استارت آپ ها را بشناسید
عدم توجه به تولید محصول و کالا باعث ایجاد دور باطل ارائه خدمات تکراری و در نتیجه رویگردانی مشتریان شده و جز هزینه زایی برای مشتریان کمک شایانی نیز به اقتصاد ملی نشود. همچنین تمرکز بر روی اینترنت فرصت روبرو شدن با واقعیتهای ملموس بازار و رو دررو با مشتریان و رقبا را از دست داده و در حباب کسب و کار به حیات خود ادامه دهند.
مجتبی عندلیب آذر*
موج جدید خلق استارت آپ ها در ایران هر چند دیرهنگام اما بسیار مثبت از تقریبا سه سال پیش به صورتی جدی آغاز شده است. به نظر می رسد جدا از دامهای رایج تجاری (سرمایه گذاران، بنیانگذاران، تسهیل کنندگان و شتاب دهنده ها، مشاورین، بلاگرها، شرکای تجاری، ارائه کنندگان خدمات و....) بر سر راه این استارت آپ ها که در همه جای دنیا قابل مشاهده هستند، دامهای منحصر به فردی در ایران در کمین استارت آپ ها ایرانی باشد که به منظور جلوگیری از ابتلا استارت آپ های ایرانی به برخی از آز مهمترین آنها اشاره می شود.
در این نوشتار تنها به دو نوع از دامهای استارت آپ های ایرانی اشاره می کنیم:
1. تمرکز بر روی خدمت به جای تولید
تقریبا تمامی یا اگر درست تر بگوییم اکثر قریب به اتفاق استارت آپ های ایرانی رویکرد خود را ارائه خدمت آن هم بر بستر اینترنت گذاشته اند. این رویکرد باعث می شود که در پشت استارت آپ فرایند تولید کالا و محصولی صورت نگیرد و همین امر ممکن است باعث تسریع در فراموشی و یا از بین رفتن خود استارت آپ شود، چرا که فرایند تغییر خدمات نسبت به تولید بسیار سریعتر است و همچنین سرعت رشد استارتآپ را بسیار کند می کند.
اجازه بدهید یک مثال بزنیم:
شرکت nest به عنوان یک استارت آپ ابتدا رویکردش تولید محصول (دستگاه کنترل دیجیتال منزل) بود و سپس توانست با تولید اپلیکیشن خود توجه ها را جلب کرده تا جاییکه امروز تبدیل به یکی از تولیدکنندگان تجهیزات BMS(سیستمهای ساختمان) شده است و همین چندی پیش گوگل با ارقام بسیار بالایی این شرکت را خرید. نکته ای که می خواهم به آن اشاره کنم این کلید واژه است:
"اول تولید محصول بعد خدمت"
اگر در پشت یک استارت آپ محصولی نباشد این نهال های اقتصادی نوپا نمی توانند در تندبادهای اقتصادی دوام بیاورند و بعضا بعد از دو یا سه سال، دیگر نامی از آنها شنیده نخواهد شد.
2. وابستگی به اینترنت و اپلیکیش
در یک کلام بسیاری از کسانی که تمایل به ایجاد یک استارت آپ دارند گمان می کنند که استارت آپ تنها به معنی ایجاد یک اپلیکیشن تحت وب و ارائه خدمات مربوطه از طریق دیوایسها (گوش موبایل، تبلت، لپ تاپ و...) است.
این تفکر به دلایل زیر باعث می شود که دوره عمر استارت آپ ها بسیار کوتاه شده و توسعه خدمت دچار اختلال شود:
- منحصر شدن به ارائه محدود خدمات
- ازدست دادن بازارهایی که دسترسی های لازم را ندارند(کودکان و سالمندان)
- بعضاً عدم تغییر یا اصلاح به موقع اپلیکیشن و در نتیجه از دست دادن مشتریان
- عدم توجه به مشتریان بالقوه(بدین معنی که اپلیکیشن تنها برای مشتریان بالفعل طراحی شده است و زمینه های توسعه ای آن یا بسیار زمان بر است و یا فراموش شده است)
- و.....
به نکات دیگری نیز می توان اشاره کرد که باعث شده از هر 100 استارت آپ تنها دو یا سه تای آنها سالهای اولیه دوره عمر خود را با موفقیت پشت سر بگذارنند.
عدم توجه به تولید محصول و کالا باعث ایجاد دور باطل ارائه خدمات تکراری و در نتیجه رویگردانی مشتریان شده و جز هزینه زایی برای مشتریان کمک شایانی نیز به اقتصاد ملی نشود. همچنین تمرکز بر روی اینترنت فرصت روبرو شدن با واقعیتهای ملموس بازار و رو دررو با مشتریان و رقبا را از دست داده و در حباب کسب و کار به حیات خود ادامه دهند.